σπάργωση

η / σπάργωσις, -ώσεως, ΝΑ

νεοελλ.

βοτ. η σπαργή

αρχ.

η σπάργησις*.

[ΕΤΥΜΟΛ. Άλλος τ. τού σπάργησίς, πιθ. < αμάρτυρο ρ. *σπαργῶ, -όω].